هر که عزم عشق رویش می کند

عشق رویش همچو مویش می کند

هر که ندهد این جهان را سه طلاق

همچو دزد چار سویش می کند

او نیاید در طلب اما ز شوق

دل به صد جان جستجویش می کند

او نگردد نرم از اشکم ولیک

اشک دایم شست و شویش می کند

هر که از چوگان زلفش بوی یافت

بی سر و بن همچو گویش می کند

هر که در عشقش چو تیر راست شد

چون کمان زه در گلویش می کند

سرخ روی او بباید شد به قطع

هر که را عشق آرزویش می کند

سخت دل آهن نه بر آتش نگر

تا چگونه سرخ رویش می کند

از درش عطار را بویی رسید

آه از آنجا مشک بویش می کند